Ingebed tussen landbouwakkers, weides en glooiende beekvalleien ligt het West-Vlaamse dorpje Kemmel (deel van de gemeente Heuvelland). De gemeente Heuvelland voert een breedvoerig beleid om het toerisme in de streek te versterken en te verenigen met het landschap en haar oorlogsverleden tijdens WO I.
Het dorp is opgebouwd rond een charmant dorpsplein ‘De Dries’. Dit plein is het startpunt om de streek te ontdekken: de heuvels omringd door een rijk landschap van bossen, akkers en weiden, een door WO I getekend landschap met oorlogskraters, - graven en –monumenten, …
Vlakbij het dorpsplein ligt het kerkplein met zijn voormalige pastorie en kerk. Het bezoekerscentrum werd ondergebracht in de gerenoveerde pastorie. In een tweede fase zal de kerk omgevormd worden tot een ontmoetingscentrum. Kemmel wordt zo een belangrijke en duidelijke cultuur- en ontmoetingscluster binnen de gemeente Heuvelland.
Een herhaaldelijk terugkerend hiërarchisch motief in het dorp is dat publieke gebouwen zoals het gemeentehuis, de pastorie, het dorpscafé met kopgevel aan de straatkant worden ingeplant. De architecten kozen ervoor om de pastorie uit te breiden langs de kopgevel. Dit bevordert de zichtbaarheid. De gevel is immers van op alle hoeken van het dorpsplein zichtbaar. De uitbreiding zorgt door zijn verschijningsvorm voor een sterke link tussen het dorps- en kerkplein zodat de bezoeker, éénmaal op de het dorpsplein, duidelijk ziet/ervaart dat het bezoekerscentrum daar gelegen is.
Via de nieuwe inkom bereikt de bezoeker de onthaal- en teaserruimte op het gelijkvloers. De oude inkom van de pastorie geeft toegang tot de werkposten van het personeel.
Via de inkomsas kan de bezoeker naar de kelder, waar de publieke toiletten te vinden zijn. Deze toiletten zullen ook gebruikt kunnen worden door de gebruikers van het ontmoetingscentrum dat in de kerk zal ingericht worden.
In de inkomsas vinden we de trap die zich rond de liftkoker wentelt. De werking tussen de verschillende verdiepingen is duidelijk voelbaar in de kopgevel door het grote raam dat mee de beweging van de trap volgt. Tevens krijgt de bezoeker per verdieping een ander beeld van het dorpsplein.
De eerste verdieping en zolder herbergen permanente en wisselende tentoonstellingen. Momenteel spitst men zich toe op het oorlogsverleden tijdens WO I in de streek.
Het gebruik van een volledige osb-afwerking (muur/vloer/plafond) in de uitbreiding en het sober geschilderde pleisterwerk in de pastorie zorgen voor knusse en rustige ruimtes waarbij de tentoonstellingen volledig tot hun recht kunnen komen. De overgang tussen de uitbreiding en de pastorie blijft hierdoor ook bewaard.
Ook voor het exterieur opteerden de architecten ervoor om een duidelijke en correcte overgang te maken tussen de pastorie en de uitbreiding. De bestaande dakafwerking van de pastorie is stormpan 44, oud koper. Voor de uitbreiding kozen ze voor dezelfde stormpan, zij het blauw gesmoord. Dit product gaat uitermate goed samen met de gevelafwerking van de uitbreiding, namelijk een facatile aubergine gesmoord. Het leuke aan deze facatile is dat men een vlakke afwerking van de gevel krijgt. Door zijn gespikkelde kleur krijgt de gevel toch dynamiek.
De no-nonsens architectuur is een bewuste keuze. De staalbouw werd zichtbaar gelaten daar waar ze uit de houtskeletbouw tevoorschijn komt. Er werd gewerkt met een traditionele hanggoot, waarbij de regenafvoer voor de gevelafwerking komt en mee de tekening van de gevel bepaalt. Het is een bewuste keuze om nieuwe versus oud te plaatsen.
De vroegere tuinmuur rondom de pastorie werd afgebroken. Het nieuwe bezoekerscentrum ligt nu in omgeven door groen. En heeft langs de oude kopgevel een fenomenaal zicht op het glooiend landschap.